De meesten van ons zappen gillend door wanneer ze een infomercial horen. Althans, ik doe dat. Tot groot genoegen van de medebewoners in het gebouw: Nee buurman ik werd niet aangevallen door het monster van onder mijn bed, Tell sell was op tv.
Infomercials zijn een bron van ergernis. Van nature ben ik enigszins naïef (zo ga ik uit van het utopie dat mensen het beste met een ander voorhebben maar dat terzijde). Echter wanneer ik zo’n infomercial hoor transformeer ik in een ongelovige Thomas. Na schade en schande heb ik het wel geleerd: Als iets klinkt alsof het te mooi is om waar te zijn is dat zeer waarschijnlijk ook zo.
Via infomercials laten mensen zich door de meest uitgerangeerde en slecht nagesynchroniseerde sterren de grootste troep aansmeren die ze nooit nodig zullen hebben. En toch terwijl ze het kijken ontstaat het doordringende besef dat ze niet zonder kunnen en ze zich afvragen hoe de mensheid altijd zonder heeft gekund. Rücksightlos wordt de telefoon van de haak gegrist, het nummer als een bezetene ingedrukt (stel je immers voor dat je buiten de 10 minuten belt en die ultratoffe sleutelhanger niet gratis krijgt en er wel 2 euro voor moet betalen) onder luidgeroep: Henk mot je sien! Vinnie da nie handug?
WAAROM vraag ik me af? Waarom tuinen ze er en masse in? Mensen zien alleen wat ze willen zien, wat past binnen hun referentiekader en verwachtingspatroon. Ze vragen zicht niet eens af: What’s the catch? En daardoor zien ze simpelweg niet dat Mr. T. op zijn “overheerlijke biefstuk” kauwt als een aap op knikkers.
De afgelopen maanden als single wordt ik regelmatig geconfronteerd met de vraag: Hoe is het met de liefde? Als ik deze vraag krijg word ik spontaan netelig. Niet om de vraag zelf, het antwoord is simpel: Weinig! Ik houd me er niet mee bezig en zit er ook niet op te wachten. Mijn leven is prima zo. Het zit hem er eigenlijk in dat er vaker niet dan wel gevraagd wordt hoe het met mijzelf is, hoe het op mijn werk gaat of hoe het met mijn huis staat. Of ik een leuk leven heb, of ik plezier maak en of ik onwijs lieve en goede vrienden heb (which I do!). Allemaal vragen waar ik graag antwoord op geef en die voor mij relevant zijn. Maar neen… Dat ik alles in mijn eentje op de rit heb lijkt geen ene zak uit te maken, alsof dit zo vanzelfsprekend is.
De bewuste keuze alleen te zijn is namelijk tegenstrijdig van wat de maatschappij verwacht. Er wordt simpelweg vanuit gegaan dat iedereen het Brintagezin met een stationcar en labrador Tobias ambieert. Alsof er iets mis met je is als je geen relatie wilt, een veel gehoorde kreet onder singles. Oké wat moet je dan? Afwachten duurt veeeeeeel te lang (tiktok je biologische klok meid!), dus er moet NU verandering komen desnoods dwingen we het af. Internetsites, blind dates, speeddaten en wat ze allemaal nog niet meer verzonnen hebben tegen het “probleem”. Eerlijk denk ik dat het gedoemd is om te mislukken, het hele stukje daten.
De ervaring leert dat daten een beetje is als parkeren in de Karperton op zaterdagmiddag (ter illustratie: deze parkeergarage in Alkmaar wordt in de volksmond de Krappe ton genoemd). Je begint hoopvol maar alle parkeerplaatsen zijn bezet of er is iets mis mee, dan kom je er wel in maar er nooit meer uit. En als je eenmaal die ene vrije plek spot kijk je eerst 20 keer hoe de auto’s naast het vak geparkeerd staan, of het wel breed genoeg is, of je er wel een beetje goed weg kunt komen. En om uiteindelijk toch te besluiten nog even verder te kijken omdat je het niet aandurft. Het lijkt namelijk na een aantal mislukte pogingen moeilijk voor te stellen dat je nu zowaar een geschikte parkeerplek hebt gevonden. Breed genoeg, niet bezaaid met kapot glas of overwoekerd door onkruid en met een gunstig parkeertarief if any.
Terug naar de praktijk. Mannen, (dames vertaal dit even naar je eigen smaak) stel je even voor: Je staat in de kroeg en je ziet een knappe meid. Mooie lach, leuk figuur, prachtige kop met haar, wel eentje waar je een beschuitje mee zou willen eten. Je besluit op haar af te stappen. En het klikt! Ze blijkt niet alleen mooi te zijn maar blijkt slim, heeft een vlotte babbel, gelijke interesses, is zelfstandig en heeft een goede baan. En ondanks dat je haar heel erg leuk vindt stel je je toch afstandelijk op. Want jij ziet vanuit mijn ooghoek een vette volgevreten anaconda door het struikgewas glibberen op zoek naar een toetje. Want zo’n griet die single is? Dat bestaat niet! Daar moet wel iets mis mee zijn! Naast het feit uiteraard dat wij single vrouwen onder onze kleren zijn bedekt met schubben.
Wat daten betreft, het is zo oppervlakkig. Bij voorbaat wordt ervan uitgegaan dat all the good ones are already taken. En INEENS zijn mensen in staat om kritisch te zijn. Zonder de nasynchronisatie van Mike en MaryAnn die de boel aanprijzen durven we wel om ons heen te kijken of we wel in een grasveld staan en niet in een slangenkuil. Niet allemaal, maar veel van ons gaan er van uit dat het inderdaad te mooi is om waar te zijn. Want voorheen hebben we toch te vaak geprobeerd om ons in een moeilijk parkeervakje te wringen en is onze lak bekrast of hebben we een deuk op gelopen. Nu zijn we te bang om een kanshebber te benaderen en we laten de kans maar voorbijgaan. We kiezen voor het makkelijke vak, waar we zonder lakschade of erger denken uit kunnen komen. Maar eenmaal uitgestapt en onszelf op de schouder slaand kijken we niet meer waar we lopen en breken we onze poten over het rattenslangetje dat sneaky om onze voeten cirkelde.
Moraal van dit verhaal: overal zitten adders onder het gras. Op de makkelijke weg zijn het sneaky bastards die je besluipen. Ze overvallen je omdat je er niet op bedacht bent dat ze er zijn. Op de moeilijke weg zijn ze vaak wel duidelijker te spotten, daar hebben ze attitude en hangen ze rond out in the open, slechts wat sissend als je voorbij loopt. En anders moet je maar kijken in de buurt die beer daar midden op de weg die je al gespot had. Ga ervan uit dat alles wat de moeite waard is in het leven niet vanzelf komt. Wees niet te achterdochtig en durf ergens voor te gaan. No guts no glory, right?
©Nicole de Geus 27-04-2010
dinsdag 27 april 2010
maandag 26 april 2010
Mannen komen van Mars en vrouwen ook niet.
Onlangs zat ik bij mijn zus en Snurkie (=Tinus) op de bank en we zagen een cabaretvoorstelling van Eric van Sauers: de ware liefde. First of all: geweldige voorstelling! Ik kende hem nog niet, maar veel dingen die hij zegt sloegen de spijker op zijn kop en veelal tot mijn grote vermaak. Sowieso vind ik de verhouding en de verschillen tussen mannen en vrouwen ronduit hi-la-risch. Bij mij kun je schaamteloos vrouwonvriendelijke grapjes vertellen want ze zijn gestoeld op waarheid en gaan vaak op voor de meerderheid van de vrouwen.
Vrouwen die nu richting hun monitor zitten te blazen en een dikke staart in hun nek hebben hangen: Wie hou jij nou voor de gek? Het is gewoon zo! Laten we het eens in zijn algemeenheid bekijken. Nou niet gelijk “ja-maaren” meiden, er zijn uitzonderingen. Als jij er daar één van bent zit je overigens niet met vuurspuwende ogen naar je monitor te kijken maar knik je beamend en lach je er keihard om mee.
Dat is zo'n typisch vrouwendingetje: zich dingen vreselijk aantrekken en persoonlijk opvatten. Helemaal typisch vrouwelijk is het vervolgens tegen iedereen die het maar niet horen wil te verkondigen. Lekker tot in den treuren erover doorkijven, net zolang dat iedereen dusdanig zat van je is dat je gekneveld in een kartonnen doos zonder comfortabele piepschuim vlokken en luchtgaten een enkeltje Siberië krijgt. Mijn advies is dan ook: zodra een van de mensen in je gezelschap de Duc-tape pakt ben je al te laat dus leer tijdig wanneer je je mond moet houden, zelfs al moet je je tong afbijten. Als je de illusie hebt dat je vrienden je naar een zonnige bestemming zullen sturen vraag je dit dan af: zou JIJ iemand die je alleen met chloroform stil krijgt naar zo’n bestemming sturen of er zelf heen vluchten?
Hoe je het ook wendt of keert: Mannen en vrouwen zijn heel verschillend. We benaderen zaken anders, het andere geslacht in het bijzonder. Waar mannen direct zijn, zijn wij vrouwen lekker subtiel en omslachtig. Een kerel stapt op een meid af, een vrouw gaat de hele avond alleen maar kijken. Om vervolgens als de avond voorbij is met al haar vriendinnen de situatie te gaan analyseren. En dat uiteraard in een monoloog van verbale diarree: Maar ik keek toch de hele tijd? Hij keek terug en lachtte maar hij kwam niet eens naar me toe! Zelfs niet toen ik naar hem glimlachte! Er is vast iets mis met me! Is m’n shirt lelijk? Zit mn haar raar? Heb ik lippenstift op m’n tanden? Of vindt hij mij gewoon lelijk *de onderlip begint te trillen* Zie je wel! *op dit punt komen de eerste waterlanders de oogjes indrijven* Hij vindt me diiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik!
Hier dwars doorheen beginnen alle vriendinnen gelijktijdig: Jaweeeeeel meid, hij keek hartstikke en stond vet te lachten. Maar hij durfde niet naar je toe te komen. Trouwens, wat een schrale klootzak dat hij geeneens een drankje voor ons koopt! Je ziet er prachtig uit, je hebt een vet mooi shirt (mag ik hem es van je lenen?), er zit geen lippenstift op je tanden, je moet hem wel even bijwerken en je bent niet dik! Heb je hem wel eens goed bekeken? Kon hij zich niet even scheren? En wanneer heeft hij voor het laatst de kapper bezocht? Wie heeft dat shirt voor hem gekocht, z’n moeder? Een abonnementje bij de sportschool zou ook geen kwaad kunnen…. Schat, je bent te goed voor hem! Enzovoort…
Mannen als je nu hevig wijzend naar je monitor zit je ziejenouwellen zal ik bovenstaande proberen te verduidelijken voor zover mogelijk. Ik ben een vrouw en hoewel ik me zelf ook wel eens schuldig maak aan zeiken begrijp ik er ook geen zak van. Dit is vrouwenlogica oftewel hetgene wat tegen alle wetten der logica indruist. De volgende punten:
- Als een vrouw de hele avond naar je kijkt is ze geïnteresseerd. Er wordt dan verwacht dat jij als man de leiding neemt en naar haar toe komt. Al kom jij niet is dat voor vrouwen een slecht teken. Het houdt namelijk in dat mocht het tot een relatie komen jij niet zomaar op komt draven om te voldoen aan de meest bizarre verzoeken. Dit kan variëren van “even” winkelen (3 uur in de H&M om vervolgens zonder ook maar iets gekocht te hebben weg te gaan of waarbij jij gedegradeerd wordt tot tassendrager) tot verplicht GTST te moeten kijken terwijl Ajax moet spelen en geacht wordt te oberen en haar te voorzien van massages, koekjes en thee.
- Vrouwen reizen in groepjes, je wordt ook geacht voor het HELE groepje een drankje te kopen. Hoogstwaarschijnlijk allemaal cocktails dus zorg dat je een vette portemonnee hebt. Zelfs al gaat het je alleen om die ene meid en staan de vriendinnen op afstand, ze staan dichtbij genoeg om in aanmerking te komen voor een rondje. Guys, face it: De vriendinnen krijg je er gratis bij. En als je op een trio hoopt: forget it. We zullen je hoogstens de mogelijkheid voorspiegelen, dit is puur om iets van je gedaan te krijgen. Het puntje van die vriendin zal nooit bij jouw paaltje komen.
- Vrouwen zijn wispelturig. Je begint de avond als een lekker ding waar ze wel eens een beschuitje mee zou willen eten. Na veel oogcontact en een lach verzamel jij je moed en stap je op haar af. Jullie blijven elkaar aankijken en zij begint al te zwijmelen, vol anticipatie. Wauw denkt ze, dat hele plaatje klopt. Wanneer de massa uiteengeweken is en jullie voor elkaar staan dwalen de ogen af naar beneden. Nog steeds een goedkeurende blik naar je schoenen. Ineens daalt de temperatuur drastisch, verstrakt de blik en is het klaar. Het moment is voorbij. Ineens ben je “wel leuk…maar die schoenen!” Geef het maar op jongens, geen redden meer aan. Zou zeggen: loop door richting de bar en scoor een biertje. Die is altijd lekker
Of ik hier ergens een punt mee heb? Neu niet echt. Ik verbaas me telkens weer over en vermaak me er ook om hoezeer mannen en vrouwen verschillen. De communicatie is zo verstoord soms omdat we elkaar domweg niet begrijpen. Het is absoluut niet mijn missie om als mediator aan de slag te gaan. Ik heb mijn gedachten over dit onuitputtelijke onderwerp en die uit ik bij dezen. Een echte meid: het languit verkondigen want ik voel gewoon dat jullie hierop zitten te wachten. Denk dat ik er een serie van ga maken! *snuift zachtjes* Ruik ik daar chloroform???
© Nicole de Geus 24-04-2010
Vrouwen die nu richting hun monitor zitten te blazen en een dikke staart in hun nek hebben hangen: Wie hou jij nou voor de gek? Het is gewoon zo! Laten we het eens in zijn algemeenheid bekijken. Nou niet gelijk “ja-maaren” meiden, er zijn uitzonderingen. Als jij er daar één van bent zit je overigens niet met vuurspuwende ogen naar je monitor te kijken maar knik je beamend en lach je er keihard om mee.
Dat is zo'n typisch vrouwendingetje: zich dingen vreselijk aantrekken en persoonlijk opvatten. Helemaal typisch vrouwelijk is het vervolgens tegen iedereen die het maar niet horen wil te verkondigen. Lekker tot in den treuren erover doorkijven, net zolang dat iedereen dusdanig zat van je is dat je gekneveld in een kartonnen doos zonder comfortabele piepschuim vlokken en luchtgaten een enkeltje Siberië krijgt. Mijn advies is dan ook: zodra een van de mensen in je gezelschap de Duc-tape pakt ben je al te laat dus leer tijdig wanneer je je mond moet houden, zelfs al moet je je tong afbijten. Als je de illusie hebt dat je vrienden je naar een zonnige bestemming zullen sturen vraag je dit dan af: zou JIJ iemand die je alleen met chloroform stil krijgt naar zo’n bestemming sturen of er zelf heen vluchten?
Hoe je het ook wendt of keert: Mannen en vrouwen zijn heel verschillend. We benaderen zaken anders, het andere geslacht in het bijzonder. Waar mannen direct zijn, zijn wij vrouwen lekker subtiel en omslachtig. Een kerel stapt op een meid af, een vrouw gaat de hele avond alleen maar kijken. Om vervolgens als de avond voorbij is met al haar vriendinnen de situatie te gaan analyseren. En dat uiteraard in een monoloog van verbale diarree: Maar ik keek toch de hele tijd? Hij keek terug en lachtte maar hij kwam niet eens naar me toe! Zelfs niet toen ik naar hem glimlachte! Er is vast iets mis met me! Is m’n shirt lelijk? Zit mn haar raar? Heb ik lippenstift op m’n tanden? Of vindt hij mij gewoon lelijk *de onderlip begint te trillen* Zie je wel! *op dit punt komen de eerste waterlanders de oogjes indrijven* Hij vindt me diiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik!
Hier dwars doorheen beginnen alle vriendinnen gelijktijdig: Jaweeeeeel meid, hij keek hartstikke en stond vet te lachten. Maar hij durfde niet naar je toe te komen. Trouwens, wat een schrale klootzak dat hij geeneens een drankje voor ons koopt! Je ziet er prachtig uit, je hebt een vet mooi shirt (mag ik hem es van je lenen?), er zit geen lippenstift op je tanden, je moet hem wel even bijwerken en je bent niet dik! Heb je hem wel eens goed bekeken? Kon hij zich niet even scheren? En wanneer heeft hij voor het laatst de kapper bezocht? Wie heeft dat shirt voor hem gekocht, z’n moeder? Een abonnementje bij de sportschool zou ook geen kwaad kunnen…. Schat, je bent te goed voor hem! Enzovoort…
Mannen als je nu hevig wijzend naar je monitor zit je ziejenouwellen zal ik bovenstaande proberen te verduidelijken voor zover mogelijk. Ik ben een vrouw en hoewel ik me zelf ook wel eens schuldig maak aan zeiken begrijp ik er ook geen zak van. Dit is vrouwenlogica oftewel hetgene wat tegen alle wetten der logica indruist. De volgende punten:
- Als een vrouw de hele avond naar je kijkt is ze geïnteresseerd. Er wordt dan verwacht dat jij als man de leiding neemt en naar haar toe komt. Al kom jij niet is dat voor vrouwen een slecht teken. Het houdt namelijk in dat mocht het tot een relatie komen jij niet zomaar op komt draven om te voldoen aan de meest bizarre verzoeken. Dit kan variëren van “even” winkelen (3 uur in de H&M om vervolgens zonder ook maar iets gekocht te hebben weg te gaan of waarbij jij gedegradeerd wordt tot tassendrager) tot verplicht GTST te moeten kijken terwijl Ajax moet spelen en geacht wordt te oberen en haar te voorzien van massages, koekjes en thee.
- Vrouwen reizen in groepjes, je wordt ook geacht voor het HELE groepje een drankje te kopen. Hoogstwaarschijnlijk allemaal cocktails dus zorg dat je een vette portemonnee hebt. Zelfs al gaat het je alleen om die ene meid en staan de vriendinnen op afstand, ze staan dichtbij genoeg om in aanmerking te komen voor een rondje. Guys, face it: De vriendinnen krijg je er gratis bij. En als je op een trio hoopt: forget it. We zullen je hoogstens de mogelijkheid voorspiegelen, dit is puur om iets van je gedaan te krijgen. Het puntje van die vriendin zal nooit bij jouw paaltje komen.
- Vrouwen zijn wispelturig. Je begint de avond als een lekker ding waar ze wel eens een beschuitje mee zou willen eten. Na veel oogcontact en een lach verzamel jij je moed en stap je op haar af. Jullie blijven elkaar aankijken en zij begint al te zwijmelen, vol anticipatie. Wauw denkt ze, dat hele plaatje klopt. Wanneer de massa uiteengeweken is en jullie voor elkaar staan dwalen de ogen af naar beneden. Nog steeds een goedkeurende blik naar je schoenen. Ineens daalt de temperatuur drastisch, verstrakt de blik en is het klaar. Het moment is voorbij. Ineens ben je “wel leuk…maar die schoenen!” Geef het maar op jongens, geen redden meer aan. Zou zeggen: loop door richting de bar en scoor een biertje. Die is altijd lekker
Of ik hier ergens een punt mee heb? Neu niet echt. Ik verbaas me telkens weer over en vermaak me er ook om hoezeer mannen en vrouwen verschillen. De communicatie is zo verstoord soms omdat we elkaar domweg niet begrijpen. Het is absoluut niet mijn missie om als mediator aan de slag te gaan. Ik heb mijn gedachten over dit onuitputtelijke onderwerp en die uit ik bij dezen. Een echte meid: het languit verkondigen want ik voel gewoon dat jullie hierop zitten te wachten. Denk dat ik er een serie van ga maken! *snuift zachtjes* Ruik ik daar chloroform???
© Nicole de Geus 24-04-2010
Abonneren op:
Posts (Atom)