vrijdag 16 juli 2010

De Poel des Verderfs

Mijn pen lag al aardig te verstoffen en ik vond het de hoogste tijd voor een nieuw verhaaltje. Helaas was ik erg inspiratieloos. Heb een oud stukje eindelijk afgemaakt (zie Noodkreet) en besloot mijn oude stukjes door te nemen om misschien een lead te vinden. In het relaas Addertjes onder het gras noem ik al het datingswereldje. In mijn zoektocht naar inspiratie besloot ik te kijken of het echt zo erg is als ik dacht. Heb mij dus een aantal dagen geleden aangemeld op een datingsite.

Na 2 dagen was ik al in staat mijn profiel af te sluiten, gillend weg te rennen en in een hoekje te gaan zitten met mijn armen om mijn knieën terwijl ik murmel over mij “happy place”. Begon hier heel openminded aan, in de wetenschap dat er rare types tussen zitten. Maar ik denk nog optimistisch: zo erg kan het toch niet zijn? Nee dat klopt! Het bleek nog erger.

De ene na de andere wanhopige Willem schuift aan je geestesoog voorbij. Want iedereen heeft ineens een geweldig leven maar missen alleen “die ene persoon”. Ze zeggen er ook nog bij: weet dat het desperate klinkt maar dat ben ik niet? Misschien ben ik daar een beetje drastisch in maar als het eruit ziet als een kat en miauwt als een kat zal het wel een kat zijn. In dit geval dus een desperately jankende kat.

Ik heb besloten niet actief personen te benaderen, stel me afwachtend op. Ben namelijk niet op zoek en dat wil ik ook niet zo doen overkomen. Het blijven (schijnbaar) mensen met gevoelens en daar wil ik niet mee spelen. Daarnaast heb ik mijn klauwen vol aan de berichtjes die ik ontvang (ongeveer 25 per dag). Terwijl ik mijn vollopende inbox doorneem perst de een na de andere wanvertoning zich door mijn internetkabel. Mijn mond valt letterlijk open van verbazing.

Je kunt eigenlijk de mannen op de site in de volgende overvolle hokjes stouwen (of labels plakken, wat jij wilt):

- Wyatt the Wussy. Ik dacht dat ze alleen in films bestonden maar nee dames en heren ze bestaan echt! 35 jaar, woont nog bij zijn moeder op zolder, speelt de hele dag computerspelletjes, houdt van LARPen en als hij over 5 jaar zijn “ware” niet tegenkomt trouwt hij met zijn kat. Verder is bachelor number one out of fashion en totally spineless. Zij sturen berichtjes als (deze heb ik letterlijk gekopieerd, zoiets slechts kan zelfs ik niet verzinnen!):
jij bent een dame die er zijn mag
jou doe ik geen pijn
jou als dame heb ik respect voor
met jou wil ik door
voor jou draag ik je handtasje
jij met een elegant en charmant pasje

Dit is dan je openingszin als man zijnde naar een vrouw die aangeeft dat ze van metal, stoer en auto’s houdt. Er zijn vast vrouwen die kicken op zulke types maar in mijn optiek waren ze in de tijd van de slavernij beter tot hun recht gekomen.
- Try-to-be-tough. Ik heb op mijn profiel expres een beetje mijn explosieve kant neergezet, I admit. Mannen kunnen er denk ik niet tegen als ze hiervoor zouden onderdoen. En deze categorie wil net even te graag in de smaak vallen waardoor ze zich stoerder voordoen dan ze zijn. Ze houden dan “ook wel van rockmuziek”, vinden motoren “okee”, zijn niet tegen vrouwen met tattoos etc. Maar ondertussen een berichtje sturen met als openingszin: mooie lamp heb je zeg, is dat bij jou thuis? (Wederom een echt voorbeeld, niet verzonnen!).
Internet is veilig, je kunt helemaal jezelf zijn of juist helemaal iemand anders zoals deze jongens. Gratis tip voor de dames en heren die zich schuldig maken aan dit laatste: je valt toch wel door de mand dus gewoon niet doen. Is niet cool.
- Don Juan de Marco. Voor degene die denkt dat dit zich uitsluitend tot de vaderlandse grenzen beperkt, you thought wrong! Dat is het mooie van het wereldwijde web! Idioten kunnen nu globaal mensen stalken. Vanuit alle landen weten ze je ineens te vinden en overstelpen ze je met gladde praatjes. Je bent niet alleen de moooooiste vrouw die ze ooit hebben gezien maar ze zijn vanwege jouw lac/ogen speciaal lid geworden van deze site. Je kunt overigens andere profielen niet bekijken als je niet bent aangemeld dus dit is natuurlijk B O G U S. De beste kerels uit deze categorie zitten nu allemaal met een kapot mandje op schoot kan ik je vertellen, deze tante hoorde de addertjes al sissen om d’r kakken zodra deze dudes ten tonele verschenen.
- Koos Hopeloos. Voelen zich helemaal het alfa mannetje, zouden in het echt ook direct tegen je been aanpiesen om je te claimen. Hun profiel staat volgeplakt met fotos van hun afgetrainde lijfjes. Als je ze diep in hun ogen zou kijken zie je de binnenkant van hun achterhoofd. Ze komen vaak niet verder dan: He mooie meid, wil je chatten of msnen? Over inspiratieloos gesproken! Boys jullie denken het te weten but trust me: you don’t!
- En als hekkensluiter: Captain Creep. Hij is perverted, heeft meer haar op zijn rug dan op zijn hoofd en is oud genoeg om door mijn vader als erg oud bestempeld te kunnen worden. Heeft een inwendig Heineken tapvat en flirt zo schaamteloos met me dat hij er niet anders kan denken dat hij precies is waar je als vrolijke, knappe, slimme meid van 24 op zit te wachten. De realiteit is hij meer een slappe tulp die al 3 weken dood in een vaasje staat.

Het is raar hoe de standaarden van sommige mensen erbij euh staan. Sommigen hebben besloten geen standaard te hanteren, hoezo een eisenpakket? They’d settle for anything. Anderen zijn niet realistisch, die hebben dusdanig hoge eisen dat ze nooit zullen vinden wat ze zoeken.

Scheer ik mensen nu over een kant? Uiteraard! Dat doen mensen vanuit de natuur: stereotypen koppelen, mensen in hokjes stoppen en labellen. Zeker wanneer het tot het andere geslacht aankomt (of hetzelfde, whatever rings your bell), kijken we alleen naar de labels die ons bevallen. Wanneer we op zoek zijn naar een stoere motorrijdende jonge vent ga je niet kijken naar iets dat je uit de composthoop van 3 jaar geleden gepulkt hebt.

Natuurlijk zijn niet alle mannen (en vrouwen!) op websites zo desperate. Nee er zitten echt wel normale, leuke kerels tussen. Het is echter een hoge uitzondering op de regel. Je zult moeten zoeken en wie weet heb je geluk, wat eigenlijk het idee achter liefde is: je moet geluk hebben dat je de juiste persoon tegenkomt. En weet je, ik geloof echt dat dit soort geluk beter werkt wanneer je toevallig bij een feestje van vrienden in gesprek raakt met een leuk iemand. Beter dan via een site wat toch geforceerd is. Zeg nooit nooit maar weet wel wat voor mijzelf de methode NIET is. Heb me nu in de Poel des Verderfs gestort, in het Moeras der Misleiding, waar wanhoop hoogtij viert.

En na het geprobeerd te hebben kan ik eerlijk en terecht zeggen: vind het helemaal NIKS!

©Nicole de Geus 17-07-2010

donderdag 1 juli 2010

Noodkreet

Help! Help! Damzel in distress! Won’t anyone please save me?

In vroeger tijden de normaalste zaak van de wereld. Er was iets mis, een bevallige dame raakte in paniek en prompt kwam een heldhaftige kerel haar redden van het kwaad. Waarbij hij haar optilde, zij haar armen om zijn hals sloeg en ze de ondergaande zon tegemoet gingen. Daarbij maakte het niet uit of dat kwaad nou in de vorm kwam van een enge gluiperd of een muis. Een vrouw werd gered uit enge situaties. Daar deed niemand moeilijk over, zo ging dat eenmaal.

Welkom dan nu in 2010. Sinds de Middeleeuwen zijn vrouwen erg geëmancipeerd geworden. We hebben stemrecht, staan niet langer standaard onder curatele en mogen een mening hebben. Iets wat ik als zelfstandige, ambitieuze vrouw koester. Ben nogal van het zelluf doen. En ja ik ben me er heel goed van bewust dat dat voor heel veel vrouwen op deze wereld niet geldt maar dat staat hier nu niet ter discussie.

My point being: Tegenwoordig hoeven vrouwen minder gered te worden, ze lossen het zelf wel op. We zijn gematigd heldhaftig geworden: zetten een muizenval neer, vangen zelf de spin met de stofzuiger of hebben zon rubber doekje om zelf ons potje appelmoes open te maken. Maar laten we eerlijk zijn, soms is er gewoon een man nodig om iets op te lossen. Een koene ridder die op zijn strijdros springt en je meeneemt naar veiligheid.

En de tijd is hier voor een noodkreet: Wij vrouwen moeten namelijk nodig gered worden! Er heerst een pandemie. Vraag uit het publiek: Nicole vertel dan, wat is er volgens jou mis?

Nou er is in mijn optiek iets serieus mis met de mannen. Nee niet gelijk roepen, laat me even uitpraten. Ik vermoed namelijk een wereldwijd complot waardoor de echte mannen van deze wereld verdwijnen. Denk dat ik eruit ben: Changelings! Je weet wel. Wisselkinderen. Kinderen worden uit de wieg gestolen door kwaadaardige kobolden die het kindje zo mooi vonden en hun eigen gedrochtje terug in de wieg leggen. Moeders merken het toch niet, ze vinden hun eigen kind toch altijd het mooiste, hoe afstotelijk het kind ook is. Als de kat ernaar begint te blazen wordt de kat simpelweg naar buiten gedaan. Het is dan de kat die geen smaak heeft.

Maar zo’n kind groeit op en mengt zich zo langzaam in de maatschappij. En naarmate de jaren verstrijken beginnen de verschillen op te vallen. Deze jongens hijsen zich veelal in vrouwelijkere kleding. Skinny Jeans, strakke Tshirts, sjaaltjes. Ook staan zij langer voor de spiegel dan hun vriendin en besteden ze verdacht veel tijd aan hun haar. Sommigen gebruiken zelfs make-up en nagellak. Dit fenomeen kennen wij tegenwoordig als metrosexualiteit, en het maakt een opmars.

Nu weet je hoe het komt dat er zoveel single dames zijn, omdat ze maar niet de leuke vent kunnen vinden waar ze naar verlangen. We moeten ons hier tegen wapenen en omdat deze changelings een oud fenomeen is moeten wij het bestrijden met een oude methode. We moeten ons laten redden.

Dus ECHTE mannen, waar zijn jullie toch gebleven? Die lekkere, stoere ruige types, de brede brandweermannen, de koene ridders met een gouden hart. Kom ons helpen, werp ons over je schouder en breng ons vrouwen in veiligheid!

©Nicole de Geus 01-07-2010

zaterdag 1 mei 2010

Marktwerking: vraag en aanbod.

Met mijn vriendinnen heb ik regelmatig gesprekken over mannen. Een wederkerend thema zijn mannen. We zijn gek op ze maar ook ons grootste punt van frustratie. Telkens weer vragen we ons af: wat willen mannen? Ik weet het, de vraag: Wat willen vrouwen? is veel uitdagender echter probeer ik aan het einde van mijn blog de centrale vraag te beantwoorden. Aangezien nog geen man of vrouw in de geschiedenis van de mensheid verder is gekomen dan een poging deze vraag te beantwoorden moest ik me er nog maar niet aan wagen. Zelfs zo’n volhardend en eigenwijs drollenhok als ik niet.

Dus goed: Wat willen mannen? Iedere vrouw heeft daar een mening over. Uiteraard want vrouwen doen graag het denkwerk voor mannen. Alsof ze dat zelf niet kunnen. Typisch dat we van alles aan hun overlaten, variërend van de kliko aan straat zetten tot het land besturen. Maar zelf denken? Nee, dat doet je vrouw wel. Vandaar dat vrouwen er heilig van overtuigd zijn dat ze vrouwen mannen heeeeeeelemaal uitgedokterd hebben.

Wat vrouwen denken dat mannen willen (een greep uit de collectie):
1. Sex.
2. Bier. Veel.
3. Voetbal. Aangevuld met praatprogramma’s over voetbal, F1 en ander sportgeweld.
4. Mannen willen alleen bloedmooie meiden, fotomodellen met grote tieten, platte buikjes en strakke fitnesskontjes die niet groter zijn dan maatje 34.
5. Mannen willen een typje die je wanneer je haar diep in de ogen kijkt je de binnenkant van haar achterhoofd kunt zien. Ze moet ook niet te zelfstandig zijn, mannen willen dat een vrouw hem nodig heeft.
6. Oppervlakkigheid geniet de voorkeur.
7. Een tweede moeder: iemand die voor ze zorgt, ze vertroetelt en alles wat zij laten slingeren achter hun reet aan opruimend.
8. Mannen houden van korte en bondige communicatie. Hou het simpel anders begrijpen ze het niet.

Goed we hebben nu de vraag in de markt gedefinieerd zoals vrouwen die in hun hoofd hebben. We laten de waarheidsgetrouwheid daarvan maar even in het midden. Laten we het aanbod dat vrouwen daar tegenoverstellen eens onder de loep nemen.
1. Sex is een extraatje. Die ene keer in de maand moet je verdienen en zal je zonder blikken of blozen ontzegd worden als je vrouw iets niet zint.
2. Bier kun je krijgen mannen. Maar reken op represailles als de hoeveelheid die je drinkt je vrouw tegenstaat. Sowieso zijn wij tegen bierconsumptie aangezien je er een bitter kwakje van krijgt. En die ene keer per jaar dat ze toegeeflijk is en dat voor je over hebben.
3. Alles wat met sport te maken heeft moet in principe gemeden worden. GTST, ONM, Days of our lives en andere romantische flauwekul moeten dit vervangen. Programma’s die ergens over gaan heet dat dan.
4. Zodra je getrouwd bent mannen gaat het overboord. Niks make-up en wat nou mooie kleding, een trainingsbroek zit veel lekkerder net als die grote witte omaonderbroeken van de Hema. Die strings zijn niet meer nodig, je bent al binnengehaald.
5. Ik wou dat ik kon zeggen dat we er over het algemeen prachtige, zelfstandige en intelligente vrouwen tegenover zetten maar helaas gaat dat vaker niet dan wel op.
6. Diepgang is cruciaal. Wanneer dit zich beperkt tot haar gevoelens, die van haar vriendinnen en die van alle soapacteurs van de afgelopen 20 jaar.
7. Kijk, dit doen vrouwen wel: opruimen. Uiteraard onder luid gekijf richting manlief. Want als hij na had mogen denken had hij zelf kunnen bedenken dat te doen. Evengoed zal hij het weten.
8. Over ALLES moet uitgewijd worden. Hoe onbelangrijker, hoe stompzinniger en hoe oninteressanter het onderwerp is, hoe meer tijd eraan besteed moet worden. Maar als ze ergens boos over is zal ze het niet zeggen. Dan is er ‘niks’. Om vervolgens 3 maanden later je man er alsnog mee om de oren te slaan. En al wil een vrouw iets gedaan krijgen, zal ze het niet vragen, ze manipuleert je wel de kant uit waar ze je wilt hebben.

Ik pak mijn abacus erbij en tel: 1+1=11. Wellicht vallen deze uiterst subtiele tegenstrijdigheden mij op wegens mijn marketingstudie. Het is immers een grond beginsel op mijn vakgebied: er is vraag ergens naar, het aanbod volgt. Soms een overschot of (zoals in dezen) een heftig tekort.

Probeer me altijd in te leven in de doelgroep, that’s how the mind of a marketeer works. Praat veel met mijn mannelijke vrienden hierover. En weet je, soms moet je je leveranciers even keihard wijzen op de realiteit. Want ze hebben niet altijd door hoe het echt in elkaar steekt. Dames, First of all: mannen kunnen prima voor zichzelf denken. Zij hebben hun eigen smaak en bepalen zelf wel wat ze wel of niet willen. Verder:
1. Sex is heerlijk en als je je best doet geniet je ook van dit intieme moment met je man en gebeurt het vaker dan eens per jaar. Met dingen als pikstraf heb je niet alleen jezelf maar werk je je man ook nog eens tegen je in het harnas. Daarnaast is het lager dan laag.
2. Veel mannen houden van een biertje. Jij houdt van een wijntje, of zoete rommel als Pisang Ambon. Ieder zijn ding, dikke kans dat hij daar ook niet over klaagt.
3. Mannen houden van sport en kijken dit graag met hun vrienden. Laat ze lekker. Zorg dat er pils en snaaieritus is en licht je hielen, ga lekker met je vriendinnen op stap.
4. De vrouwen die echt denken dat mannen het slankheidideaal bedacht hebben, hebben ongetwijfeld een Botox injectie of 3 teveel gehad. Meiden, wij houden toch ook niet allemaal van die dikke spierbonken? Nou dan, smaken verschillen.
5. Een nijpend tekort aan IQ punten is niet sexy. Niet bij mannen, niet bij vrouwen.
6. Mannen verwachten een vrouw die emotioneel volwassen is. Die met haar gevoel kan omgaan en het kan uiten. Is dat niet wat wij ook verwachten?
7. Zorgzaam is altijd fijn, je man zorgt ook voor jou. Jullie zijn niet elkaars sloof, nee je past op elkaar omdat je oprecht wilt dat de ander het goed heeft.
8. Mannen houden echter wel van duidelijkheid. Heldere communicatie, zonder manipuleren of het één zeggen en iets anders bedoelen. Wij vrouwen roepen altijd dat je relatie staat of valt met goed communiceren. Dat werkt 2 kanten op. Dat betekent dus niet dat hij jouw mening herhaalt maar dan met een diepe stem. Manipuleren is not done.

Dames, ik weet dat we graag tegen de realiteit ingaan en omslachtig bezig gaan maar wat mannen willen is niet zo moeilijk zolang je je hoofd gebruikt. Liefst vaker dan eens per maand.

©Nicole de Geus 01-05-2010

dinsdag 27 april 2010

Addertjes onder het gras

De meesten van ons zappen gillend door wanneer ze een infomercial horen. Althans, ik doe dat. Tot groot genoegen van de medebewoners in het gebouw: Nee buurman ik werd niet aangevallen door het monster van onder mijn bed, Tell sell was op tv.

Infomercials zijn een bron van ergernis. Van nature ben ik enigszins naïef (zo ga ik uit van het utopie dat mensen het beste met een ander voorhebben maar dat terzijde). Echter wanneer ik zo’n infomercial hoor transformeer ik in een ongelovige Thomas. Na schade en schande heb ik het wel geleerd: Als iets klinkt alsof het te mooi is om waar te zijn is dat zeer waarschijnlijk ook zo.
Via infomercials laten mensen zich door de meest uitgerangeerde en slecht nagesynchroniseerde sterren de grootste troep aansmeren die ze nooit nodig zullen hebben. En toch terwijl ze het kijken ontstaat het doordringende besef dat ze niet zonder kunnen en ze zich afvragen hoe de mensheid altijd zonder heeft gekund. Rücksightlos wordt de telefoon van de haak gegrist, het nummer als een bezetene ingedrukt (stel je immers voor dat je buiten de 10 minuten belt en die ultratoffe sleutelhanger niet gratis krijgt en er wel 2 euro voor moet betalen) onder luidgeroep: Henk mot je sien! Vinnie da nie handug?

WAAROM vraag ik me af? Waarom tuinen ze er en masse in? Mensen zien alleen wat ze willen zien, wat past binnen hun referentiekader en verwachtingspatroon. Ze vragen zicht niet eens af: What’s the catch? En daardoor zien ze simpelweg niet dat Mr. T. op zijn “overheerlijke biefstuk” kauwt als een aap op knikkers.

De afgelopen maanden als single wordt ik regelmatig geconfronteerd met de vraag: Hoe is het met de liefde? Als ik deze vraag krijg word ik spontaan netelig. Niet om de vraag zelf, het antwoord is simpel: Weinig! Ik houd me er niet mee bezig en zit er ook niet op te wachten. Mijn leven is prima zo. Het zit hem er eigenlijk in dat er vaker niet dan wel gevraagd wordt hoe het met mijzelf is, hoe het op mijn werk gaat of hoe het met mijn huis staat. Of ik een leuk leven heb, of ik plezier maak en of ik onwijs lieve en goede vrienden heb (which I do!). Allemaal vragen waar ik graag antwoord op geef en die voor mij relevant zijn. Maar neen… Dat ik alles in mijn eentje op de rit heb lijkt geen ene zak uit te maken, alsof dit zo vanzelfsprekend is.

De bewuste keuze alleen te zijn is namelijk tegenstrijdig van wat de maatschappij verwacht. Er wordt simpelweg vanuit gegaan dat iedereen het Brintagezin met een stationcar en labrador Tobias ambieert. Alsof er iets mis met je is als je geen relatie wilt, een veel gehoorde kreet onder singles. Oké wat moet je dan? Afwachten duurt veeeeeeel te lang (tiktok je biologische klok meid!), dus er moet NU verandering komen desnoods dwingen we het af. Internetsites, blind dates, speeddaten en wat ze allemaal nog niet meer verzonnen hebben tegen het “probleem”. Eerlijk denk ik dat het gedoemd is om te mislukken, het hele stukje daten.
De ervaring leert dat daten een beetje is als parkeren in de Karperton op zaterdagmiddag (ter illustratie: deze parkeergarage in Alkmaar wordt in de volksmond de Krappe ton genoemd). Je begint hoopvol maar alle parkeerplaatsen zijn bezet of er is iets mis mee, dan kom je er wel in maar er nooit meer uit. En als je eenmaal die ene vrije plek spot kijk je eerst 20 keer hoe de auto’s naast het vak geparkeerd staan, of het wel breed genoeg is, of je er wel een beetje goed weg kunt komen. En om uiteindelijk toch te besluiten nog even verder te kijken omdat je het niet aandurft. Het lijkt namelijk na een aantal mislukte pogingen moeilijk voor te stellen dat je nu zowaar een geschikte parkeerplek hebt gevonden. Breed genoeg, niet bezaaid met kapot glas of overwoekerd door onkruid en met een gunstig parkeertarief if any.
Terug naar de praktijk. Mannen, (dames vertaal dit even naar je eigen smaak) stel je even voor: Je staat in de kroeg en je ziet een knappe meid. Mooie lach, leuk figuur, prachtige kop met haar, wel eentje waar je een beschuitje mee zou willen eten. Je besluit op haar af te stappen. En het klikt! Ze blijkt niet alleen mooi te zijn maar blijkt slim, heeft een vlotte babbel, gelijke interesses, is zelfstandig en heeft een goede baan. En ondanks dat je haar heel erg leuk vindt stel je je toch afstandelijk op. Want jij ziet vanuit mijn ooghoek een vette volgevreten anaconda door het struikgewas glibberen op zoek naar een toetje. Want zo’n griet die single is? Dat bestaat niet! Daar moet wel iets mis mee zijn! Naast het feit uiteraard dat wij single vrouwen onder onze kleren zijn bedekt met schubben.

Wat daten betreft, het is zo oppervlakkig. Bij voorbaat wordt ervan uitgegaan dat all the good ones are already taken. En INEENS zijn mensen in staat om kritisch te zijn. Zonder de nasynchronisatie van Mike en MaryAnn die de boel aanprijzen durven we wel om ons heen te kijken of we wel in een grasveld staan en niet in een slangenkuil. Niet allemaal, maar veel van ons gaan er van uit dat het inderdaad te mooi is om waar te zijn. Want voorheen hebben we toch te vaak geprobeerd om ons in een moeilijk parkeervakje te wringen en is onze lak bekrast of hebben we een deuk op gelopen. Nu zijn we te bang om een kanshebber te benaderen en we laten de kans maar voorbijgaan. We kiezen voor het makkelijke vak, waar we zonder lakschade of erger denken uit kunnen komen. Maar eenmaal uitgestapt en onszelf op de schouder slaand kijken we niet meer waar we lopen en breken we onze poten over het rattenslangetje dat sneaky om onze voeten cirkelde.

Moraal van dit verhaal: overal zitten adders onder het gras. Op de makkelijke weg zijn het sneaky bastards die je besluipen. Ze overvallen je omdat je er niet op bedacht bent dat ze er zijn. Op de moeilijke weg zijn ze vaak wel duidelijker te spotten, daar hebben ze attitude en hangen ze rond out in the open, slechts wat sissend als je voorbij loopt. En anders moet je maar kijken in de buurt die beer daar midden op de weg die je al gespot had. Ga ervan uit dat alles wat de moeite waard is in het leven niet vanzelf komt. Wees niet te achterdochtig en durf ergens voor te gaan. No guts no glory, right?

©Nicole de Geus 27-04-2010

maandag 26 april 2010

Mannen komen van Mars en vrouwen ook niet.

Onlangs zat ik bij mijn zus en Snurkie (=Tinus) op de bank en we zagen een cabaretvoorstelling van Eric van Sauers: de ware liefde. First of all: geweldige voorstelling! Ik kende hem nog niet, maar veel dingen die hij zegt sloegen de spijker op zijn kop en veelal tot mijn grote vermaak. Sowieso vind ik de verhouding en de verschillen tussen mannen en vrouwen ronduit hi-la-risch. Bij mij kun je schaamteloos vrouwonvriendelijke grapjes vertellen want ze zijn gestoeld op waarheid en gaan vaak op voor de meerderheid van de vrouwen.

Vrouwen die nu richting hun monitor zitten te blazen en een dikke staart in hun nek hebben hangen: Wie hou jij nou voor de gek? Het is gewoon zo! Laten we het eens in zijn algemeenheid bekijken. Nou niet gelijk “ja-maaren” meiden, er zijn uitzonderingen. Als jij er daar één van bent zit je overigens niet met vuurspuwende ogen naar je monitor te kijken maar knik je beamend en lach je er keihard om mee.

Dat is zo'n typisch vrouwendingetje: zich dingen vreselijk aantrekken en persoonlijk opvatten. Helemaal typisch vrouwelijk is het vervolgens tegen iedereen die het maar niet horen wil te verkondigen. Lekker tot in den treuren erover doorkijven, net zolang dat iedereen dusdanig zat van je is dat je gekneveld in een kartonnen doos zonder comfortabele piepschuim vlokken en luchtgaten een enkeltje Siberië krijgt. Mijn advies is dan ook: zodra een van de mensen in je gezelschap de Duc-tape pakt ben je al te laat dus leer tijdig wanneer je je mond moet houden, zelfs al moet je je tong afbijten. Als je de illusie hebt dat je vrienden je naar een zonnige bestemming zullen sturen vraag je dit dan af: zou JIJ iemand die je alleen met chloroform stil krijgt naar zo’n bestemming sturen of er zelf heen vluchten?

Hoe je het ook wendt of keert: Mannen en vrouwen zijn heel verschillend. We benaderen zaken anders, het andere geslacht in het bijzonder. Waar mannen direct zijn, zijn wij vrouwen lekker subtiel en omslachtig. Een kerel stapt op een meid af, een vrouw gaat de hele avond alleen maar kijken. Om vervolgens als de avond voorbij is met al haar vriendinnen de situatie te gaan analyseren. En dat uiteraard in een monoloog van verbale diarree: Maar ik keek toch de hele tijd? Hij keek terug en lachtte maar hij kwam niet eens naar me toe! Zelfs niet toen ik naar hem glimlachte! Er is vast iets mis met me! Is m’n shirt lelijk? Zit mn haar raar? Heb ik lippenstift op m’n tanden? Of vindt hij mij gewoon lelijk *de onderlip begint te trillen* Zie je wel! *op dit punt komen de eerste waterlanders de oogjes indrijven* Hij vindt me diiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik!
Hier dwars doorheen beginnen alle vriendinnen gelijktijdig: Jaweeeeeel meid, hij keek hartstikke en stond vet te lachten. Maar hij durfde niet naar je toe te komen. Trouwens, wat een schrale klootzak dat hij geeneens een drankje voor ons koopt! Je ziet er prachtig uit, je hebt een vet mooi shirt (mag ik hem es van je lenen?), er zit geen lippenstift op je tanden, je moet hem wel even bijwerken en je bent niet dik! Heb je hem wel eens goed bekeken? Kon hij zich niet even scheren? En wanneer heeft hij voor het laatst de kapper bezocht? Wie heeft dat shirt voor hem gekocht, z’n moeder? Een abonnementje bij de sportschool zou ook geen kwaad kunnen…. Schat, je bent te goed voor hem! Enzovoort…

Mannen als je nu hevig wijzend naar je monitor zit je ziejenouwellen zal ik bovenstaande proberen te verduidelijken voor zover mogelijk. Ik ben een vrouw en hoewel ik me zelf ook wel eens schuldig maak aan zeiken begrijp ik er ook geen zak van. Dit is vrouwenlogica oftewel hetgene wat tegen alle wetten der logica indruist. De volgende punten:
- Als een vrouw de hele avond naar je kijkt is ze geïnteresseerd. Er wordt dan verwacht dat jij als man de leiding neemt en naar haar toe komt. Al kom jij niet is dat voor vrouwen een slecht teken. Het houdt namelijk in dat mocht het tot een relatie komen jij niet zomaar op komt draven om te voldoen aan de meest bizarre verzoeken. Dit kan variëren van “even” winkelen (3 uur in de H&M om vervolgens zonder ook maar iets gekocht te hebben weg te gaan of waarbij jij gedegradeerd wordt tot tassendrager) tot verplicht GTST te moeten kijken terwijl Ajax moet spelen en geacht wordt te oberen en haar te voorzien van massages, koekjes en thee.
- Vrouwen reizen in groepjes, je wordt ook geacht voor het HELE groepje een drankje te kopen. Hoogstwaarschijnlijk allemaal cocktails dus zorg dat je een vette portemonnee hebt. Zelfs al gaat het je alleen om die ene meid en staan de vriendinnen op afstand, ze staan dichtbij genoeg om in aanmerking te komen voor een rondje. Guys, face it: De vriendinnen krijg je er gratis bij. En als je op een trio hoopt: forget it. We zullen je hoogstens de mogelijkheid voorspiegelen, dit is puur om iets van je gedaan te krijgen. Het puntje van die vriendin zal nooit bij jouw paaltje komen.
- Vrouwen zijn wispelturig. Je begint de avond als een lekker ding waar ze wel eens een beschuitje mee zou willen eten. Na veel oogcontact en een lach verzamel jij je moed en stap je op haar af. Jullie blijven elkaar aankijken en zij begint al te zwijmelen, vol anticipatie. Wauw denkt ze, dat hele plaatje klopt. Wanneer de massa uiteengeweken is en jullie voor elkaar staan dwalen de ogen af naar beneden. Nog steeds een goedkeurende blik naar je schoenen. Ineens daalt de temperatuur drastisch, verstrakt de blik en is het klaar. Het moment is voorbij. Ineens ben je “wel leuk…maar die schoenen!” Geef het maar op jongens, geen redden meer aan. Zou zeggen: loop door richting de bar en scoor een biertje. Die is altijd lekker

Of ik hier ergens een punt mee heb? Neu niet echt. Ik verbaas me telkens weer over en vermaak me er ook om hoezeer mannen en vrouwen verschillen. De communicatie is zo verstoord soms omdat we elkaar domweg niet begrijpen. Het is absoluut niet mijn missie om als mediator aan de slag te gaan. Ik heb mijn gedachten over dit onuitputtelijke onderwerp en die uit ik bij dezen. Een echte meid: het languit verkondigen want ik voel gewoon dat jullie hierop zitten te wachten. Denk dat ik er een serie van ga maken! *snuift zachtjes* Ruik ik daar chloroform???

© Nicole de Geus 24-04-2010